1e plaats: Anatomie d’une chute
Het is al een hele tijd geleden dat een Palme d’Or zo’n succes heeft gekend ! Geregisseerd door Justine Triet (“Victoria”; “La Bataille de Solférino”), Anatomie d’une chute verkent op briljante wijze de sleur van een koppel in de vorm van een fascinerende trial film. Met de precieze regie, de opvallende introductie (we weten zeker dat u het refrein van 50 Cent’s P.I.M.P, gecoverd door Bacao Rythm & Steel Band, inmiddels kent) en de bevestiging van Sandra Hüllers talent is “Anatomie d’une chute” een hit bij onze abonnees !
2e plaats: Aftersun
We hoorden er heel wat (positiefs) over toen het vorig jaar in Cannes was in de ‘Critics’ Week’-selectie, en het minste wat we kunnen zeggen is dat “Aftersun” indruk op u/ons heeft gemaakt. De chemie tussen Paul Mescal en Frankie Corio, de schemerige soundtrack van Oliver Coates en regie van Charlotte Wells hebben onze harten gebroken tot onze grote vreugde.
3e plaats: The Banshees of Inisherin
Vond u “In Bruges” leuk ? Prima ! Voor zijn nieuwste film herenigt Martin McDonagh zich met zijn partners in crime Colin Farrell en Brendan Gleeson in een drama over vriendschap op een Iers eiland in de jaren 20. De regisseur is er nog steeds in geslaagd om in een oogwenk van het tragische naar het komische over te schakelen en heeft een bedrieglijk eenvoudige film geproduceerd die werkelijk meesterlijk en absoluut uniek is en het beste combineert van wat hij al sinds het begin van zijn carrière te bieden heeft.
4e plaats: Perfect Days
De regisseur van “Paris, Texas” en “Wings of Desire” heeft een topjaar achter de rug ! Minder dan een maand na de release van een documentaire over de hedendaagse Duitse kunstenaar Anselm Kiefer, is Wim Wenders terug met “Perfect Days”, een fictie die het dagelijkse leven volgt van Hirayama, een Japanse man van in de zestig die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de openbare toiletten in Tokio. Door te focussen op de details die de routine van zijn personage verstoren, levert Wenders een even zachtaardig als melancholisch werk dat een ode is aan de eenvoud.
5e plaats: Oppenheimer
Het is bijna een understatement om te zeggen dat “Oppenheimer” een bom was (sorry voor de woordspeling). De biopic van Christopher Nolan, wereldwijd het op twee na grootste box-office succes en de op zes na meest bekeken film door onze abonnees, wist de menigte te boeien ondanks de 3 uur durende speelduur. Een nieuwe uitdaging voor Hollywoods beroemdste Engelse regisseur, die een even wanhopig als onconventioneel werk levert dat nog lang herinnerd zal worden.
6e plaats: Les Filles d’Olfa
7e plaats: Killers of the Flower Moon
8e plaats: Fallen Leaves
9e plaats: Yannick/Tár
10e plaats: Barbie
