Om een cineast te doorgronden, kan het geen kwaad om ook diens korte werk eens te bekijken. In «C’est la vie» (beschikbaar op YouTube), een kortfilm van Ari Aster uit 2016, oppert het hoofdpersonage: “Weet je hoe Freud horror definieert? Dat is wanneer je thuis niet langer aanvoelt als een thuis. Un-heim-lich.” Het is een theorie die je doorgaans letterlijk kunt toepassen op Asters werk in het algemeen. «Hereditary» ging over een gezin dat in elkaar stort, «Midsommar» begon met een familiedrama en eindigt in een geschifte gemeenschap, «Beau Is Afraid» toonde een hele wereld die dol draait.
In zijn nieuwe film «Eddington» legt Aster specifiek de Verenigde Staten onder de microscoop. En daar valt meer dan genoeg over te vertellen als je ziet hoe het land de voorbije jaren steeds meer uit elkaar is gevallen. Om die toenemende polarisering te illustreren — en op de spits te drijven — keert Aster terug naar een periode toen iedereen zich slecht begon te voelen: het begin van de wereldwijde pandemie in mei 2020. Joe Cross, de sheriff van Eddington in New Mexico, hecht weinig geloof en waarde aan de hele heisa. Er zijn nog geen besmettingen vastgesteld in het kleine stadje, en hij vindt de maatregelen die de federale overheid oplegt op zijn zachtst gezegd dwaas en overdreven. Burgemeester Ted Garcia vindt daarentegen dat iedereen maar beter het zeker voor het onzekere kan nemen. Die tegengestelde meningen monden al snel uit in een openlijk conflict.
Asters idee om COVID te kiezen als invalshoek voor een satire over de situatie in zijn land houdt zeker steek. En de eerste helft van «Eddington» is ook even geestig als bijtend, geschraagd door een prima hoofdvertolking van Joaquin Phoenix, met onder meer Pedro Pascal en Emma Stone aan zijn zijde. Aster spaart ook niemand en toont de groeiende waanzin en hysterie aan alle kanten van de discussie. Minder geslaagd is dat de cineast er op de duur zodanig veel thema’s bij betrekt en zodanig ver over de schreef gaat met zijn grollen en absurditeiten dat hij zelf het spoor wat bijster raakt. Zonder twijfel een boeiende maar gebrekkige film, die een must-see blijft van deze zomer.
