Als je My Sunshine hebt gezien, verbaast het je hoegenaamd niet dat de jonge Japanse cineast Hiroshi Okuyama 7 jaar geleden debuteerde met een film die Jesus heette. Die ging toen over een jongen die plots naar een christelijke school moet en daar vriendschap sluit met een denkbeeldige Jezus Christus. Okuyama heeft zichtbaar voeling met de waarden en ideeën van het Nieuwe Testament, want ook My Sunshine baadt in een menslievende rust.
Nochtans zit het verhaal tjokvol situaties die tot scherpe conflicten kunnen leiden. De hoofdfiguur is opnieuw een jongen van een jaar of 10, Takuya. Baseball (in de zomer) en ijshockey (in de winter) zijn de voornaamste activiteiten op het eiland waar hij woont, maar hij blinkt in geen van beide uit en eigenlijk interesseren die sporten hem totaal niet. Hij voelt zich meer gefascineerd door het iets oudere meisje dat hij op de ijsbaan ziet kunstschaatsen, begeleid door een charismatische coach. Stiekem droomt hij ervan om ook zo stijlvol over het ijs te zweven, maar hij weet niet goed hoe hij daaraan moet beginnen.
In wezen gaat My Sunshine uit van hetzelfde concept als Billy Elliot: een jongen die zich aangetrokken voelt tot een discipline die traditioneel als meisjesachtig wordt beschouwd. Waar die Britse klassieker echter alles in het werk stelt om op zoek te gaan naar de punten waar die droom zal aanschuren tegen de harde realiteit — met name de macho mentaliteit van de andere jongens en mannen in het verhaal — laat Okuyama dat de vooroordelen en culturele normen gewoon links liggen. Zelfs Takuya’s spraakgebrek is nooit een reden voor zijn klasgenootjes om hem echt te pesten. De jongen is zelfs minder verlegen dan je zou denken. Het ene vooroordeel dat finaal toch een stok tussen de wielen steekt, komt daardoor des te harder aan.
My Sunshine blinkt uit door zijn heerlijk zachte karakter, in de manier waarop de personages met elkaar omgaan, maar ook in de visuele toon die Okuyama aanslaat. Dit is de lieflijkste en meest hartverwarmende film die je dit voorjaar in de bioscoop zult vinden, zonder dat het ooit stroperig wordt.
