Quentin Dupieux is van vele markten thuis. Als componist Mr. Oizo scoorde hij in de jaren 1990 een grote hit met het zoemende electrodeuntje Flat Beat, en hij maakte muziekvideo’s voor onder meer DJ Laurent Garnier. Cinema interesseerde hem ook van bij het begin, eerst in de vorm van korte films, sinds 2007 meestal als langspeelfilm. Zijn debuut, Steak, zette meteen de toon: de komedie was weliswaar een vehikel voor het komische duo Éric & Ramzy, maar Dupieux’ voorliefde voor maffe toestanden was zichtbaar.
“Kunst is op zijn mooist als je niet hoeft na te denken” luidt één van de motto’s die de cineast altijd al voor ogen heeft gehouden. Geen wonder dat zijn films vaak aanvoelen als stream of consciousness, een blik in het zotte onderbewuste van de regisseur. Dupieux houdt ervan om een simpel idee gewoon te laten vloeien, zoals in Rubber (over een moordzuchtige autoband), Incroyable mais vrai (man vindt tijdreistunnel in de kelder) of Mandibules (twee mannen vinden een enorme vlieg in de koffer van een gestolen auto).
Met L’accident de piano probeert Dupieux eens iets anders, een (min of meer) gestructureerde satire. De hoofdfiguur, Magalie, is een influencer die immens populair is geworden met haar YouTube-video’s, geïnspireerd door de Jackass-stunts. Samen met haar privé-assistent trekt ze naar een chic chalet in de Alpen, waar ze moet afrekenen met een opdringerige fan en journalist die haar afperst. Beetje bij beetje wordt duidelijk dat Magalie niet alleen een fysieke aandoening heeft — ze voelt geen pijn — maar ook sociaal en emotioneel gestoord is.
L’accident de piano is de derde keer dat Dupieux de handen in elkaar slaat met actrice Adèle Exarchopoulos, bekend van La vie d’Adèle. Ze dook op als nevenpersonage in Mandibules (als iemand met een probleem aan de stembanden waardoor ze altijd onnatuurlijk luid praat) en Fumer fait tousser, en liet zich meteen opmerken door haar perfecte komische timing en haar complete gebrek aan ijdelheid. In «L’accident de piano» geeft Dupieux haar voor het eerst een volwaardig platform, en ze bedankt met een geweldige vertolking. Met een arm in het gips, blokjes op de tanden en een rattenkapsel is Magalie een opvallende verschijning. Het straffe is dat Exarchopoulos ondanks al de karaktergebreken van het personage toch ergens empathie losweekt voor haar. Een memorabele prestatie in een film die om verschillende redenen uit de band springt.
