De beste cinema weet vorm en inhoud naadloos op elkaar af te stemmen. Zelden drukte een film die stelling zo ambitieus én overtuigend door als Resurrection, de nieuwe film van de eigenzinnige Chinese regisseur Bi Gan (Long Day’s Journey into Night). Het verhaal zelf is eerder abstract. We bevinden ons in een toekomst waarin mensen niet langer dromen, zodat ze eeuwig kunnen leven. Enkel een kleine groep die zichzelf ‘Fantasmers’ noemt, blijft vasthouden aan die capaciteit. Maar net daardoor dreigen ze het universum te ontwrichten en worden ze opgejaagd door de zogenaamde ‘Big Others’.
Klinkt cryptisch? Geen zorgen. Resurrection is geen film die je moet begrijpen, maar vooral moet ondergaan: een wonderlijke onderdompeling in een unieke, zintuiglijke creatie. De film gaat niet alleen over dromen, hij is opgevat als een droom — een associatief opgebouwde tocht vol verrassende omwegen. Bi Gan verdeelt zijn werk in zes segmenten, waarvan vijf rechtstreeks gekoppeld zijn aan een zintuig. Tegelijk neemt hij ons mee op een reis door de filmgeschiedenis: van de stille film met tussentitels, over de film noir en Chinese spirituele drama’s, tot de psychologische genrecinema van de jaren 1970 en de postmoderne genremix van de jaren 1990.
In elk segment brengt Bi Gan een liefdevolle hommage aan de stijl van het betreffende tijdperk én aan de baanbrekende filmmakers die het vormgaven. Zo verwijst het stille gedeelte zowel naar de gebroeders Lumière (hun beroemde film met de man en de tuinslang) als naar de fantasierijke filmgoochelaar Georges Méliès. In de noir-sectie duiken onder meer de mysterieuze oplichtende koffer uit Kiss Me Deadly en het iconische spiegeldoolhof uit The Lady from Shanghai op. En zo gaat het door: een feest van filmische referenties.
Toch is Resurrection allesbehalve navelstaarderij voor cinefielen. Je hoeft geen enkele verwijzing te herkennen om mee te drijven op de adembenemende stream of consciousness die Bi Gan op het scherm tovert. Toegegeven, de speelduur van ruim tweeënhalf uur vormt een kleine uitdaging. Maar het is niet erg als je aandacht af en toe even verslapt Resurrection blijft een kunststuk én een kunstwerk, dat bovendien verrassend emotioneel uit de hoek kan komen.
