Praatgenezing is een term die al lang de ronde doet binnen de psychologie, sinds (en eigenlijk nog voor) Freud. Het betekent strikt genomen dat patiënten in staat zijn om onderdrukte en pijnlijke emoties onder controle te krijgen door ze onder woorden te brengen. De waarde van gesprekken gaat echter veel breder dan enkel die psychoanalytische interpretatie, en daar is Averroès & Rosa Parks ,de nieuwe documentaire van Nicolas Philibert, het levende bewijs van.
Waardigheid is sowieso een basiskenmerk van de films die de Franse cineast maakt. Waar hij zijn camera ook op richt en wie hij ook aan het woord laat, nooit heb je het gevoel dat hij op zoek is naar sensatie. Dat had nochtans moeiteloos gekund in Averroès & Rosa Parks, want de documentaire neemt ons mee naar twee psychiatrische afdelingen (vandaar de titel) van een ziekenhuis in Parijs. Philibert zocht toegang tot die instelling na zijn vorige film Sur l’Adamant, die de therapeutische activiteiten in een drijvend dagcentrum op de Seine in beeld bracht. Hij realiseerde zich dat die workshops en uitstapjes maar een deel van het verhaal vertelden, en dat het ook belangrijk zou zijn om het werk van de psychiaters, psychologen en andere zorgverleners op het voorplan te plaatsen.
Averroès & Rosa Parks is dan ook opgebouwd uit een hele reeks praatsessies. Soms gaat het om individuele gesprekken tussen een psychiater en een patiënt, nu en dan volgen we een groepsgesprek. Soms graven die diep en raken ze pijnlijke snaren (zoals de twee sessies met de vereenzaamde Laurence), soms zijn ze een bron van onverwachte humor. Maar zonder uitzondering gaan ze op zoek naar de menselijkheid van de patiënten, en Philibert laat het zich simpelweg ontvouwen voor zijn camera. Averroès & Rosa Parks — trouwens net als de aanvullende extra documentaire La machine à écrire (et autres tracas), die ook nu in de zalen komt — zijn een sprekend pleidooi voor therapie met geduld en een hart, een discipline die in deze cijfermatige wereld helaas steeds meer onder druk staat.
Averroès & Rosa Parks
De Franse documentairemaker Nicolas Philibert keert terug naar de wereld van Sur l’Adamant (winnaar van de Gouden Beer in Berlijn) voor een prachtig portret van de relatie en gesprekken tussen psychiatrische patiënten en hun zorgverleners.
