Er zijn veel redenen om L’intérêt d’Adam, de tweede langspeelfilm van de Brusselse cineaste Laura Wandel (Un monde), een pluim te geven, maar de titel hoort daar zeker ook bij. Hij vat tenslotte de hele inzet van het intense drama perfect samen: "Wat is precies in het beste belang van Adam, de vierjarige jongen die centraal staat?" Hij is op de afdeling pediatrie binnengebracht met een gebroken arm, opgelopen tijdens het ravotten. Die breuk is echter minder onschuldig dan hij lijkt, want hij heeft te maken met een serieuze groeiachterstand. En die ligt dan weer aan de eenzijdige en ontoereikende maaltijden die hij, van zijn moeder, Rebecca, krijgt. De jonge vrouw koestert paranoïde waanideeën over voeding, en haar zoon is daar het slachtoffer van.
Voor de artsen, leidinggevenden, rechters en sociale werkers is het duidelijk: Rebecca is de gevaarlijke factor en moet zoveel mogelijk weggehouden worden van Adam, zodat ze de jongen de juiste voeding kunnen toedienen en hem weer op krachten kunnen laten komen. Want dat is in zijn beste belang. Het ligt echter niet zo simpel, weet Lucy, de hoofdverpleegkundige op de dienst pediatrie. Ze begrijpt dat ze Rebecca's medewerking absoluut nodig heeft om Adam gerust te stellen en hem zonder te forceren aan het eten te krijgen. En omdat ze net als Rebecca een alleenstaande moeder is, herkent ze ook de angst en wanhoop in de ogen van de jonge vrouw. Voor ze het beseft, zit Lucy tussen twee stoelen, en de spanningen lopen steeds hoger op.
L’intérêt d’Adam is een pakkende oproep tot empathie, maar regisseur Laura Wandel weigert dat medeleven op een artificiële of manipulatieve manier af te dwingen. Zoals zij de situatie voorstelt, kun je de standpunten van alle personages begrijpen. Niemand is de boeman, iedereen heeft het beste voor met de kleuter, allemaal maken ze fouten omdat ze koppig vasthouden aan hun mening. Dat pregnante dilemma verpakt Wandel bovendien in een extreem realistisch en geloofwaardig kader. Adam is niet de enige patiënt voor wie Lucy moet zorgen tijdens haar immens drukke werkdag. Ze heeft nauwelijks een moment om iets te eten, en enkel op het toilet kan ze even uitpuffen. L’intérêt d’Adam is dus ook een pleidooi voor een betere en meer humane gezondheidszorg. In het beste belang van ons allemaal.
